Venüs Akrep: Kontrol, Güç ve Sevgiyi Öldüren Diğer Şeyler

Madem Akrep mevsimindeyiz, ezberleri bozalım ve Venüs Akrep’e daha gerçekçi bir yerden bakalım. Venüs Boğa’nın yöneticisidir, karşıt burcu Akrep’teyse sürgündedir. Bu yerleşimde sevgi huzurdan çok, güçle ilgilidir. Aşk samimi bir akış değil, bir stratejidir.

Venüs Akrep güveni teslimiyetle değil kontrolle kurar. Bilmediği ya da kontrol edemediği her şeyi tehdit gibi algılar. Bu yüzden de kiminle konuştuğunu, bu kişinin ne hissettiğini, travmalarını, zayıflıklarını ya da güçlerini bilmek ister çünkü bilgi onun için zırhtır.

Her zaman tetiktedir; bir mesajın zamanı, bir sessizliğin süresi, bir bakışın yönü bile çok şey söyler. Sevdiği kişiyi anlamak isterken onu zihninde detaylı bir şekilde haritalar, analiz eder, test eder. Tabi tüm bunları farkında olmadan yapar, hatta buna da “bağ kurmak” der. Oysa bu bağ değil, gözetimdir. Ve hiç kimse -çok seviliyor olsa bile, bu kadar izlendiği bir ilişkide uzun süre nefes alamaz.

Kıskançlık değil, mülkiyet hissi

Venüs Akrep için “sen benimsin” cümlesi bir sevgi ifadesi değil, varoluşsal bir sahiplenme biçimidir. Sevdiği kişiyi sadece hayatına almaz, içine alır. Onu kendi enerjisinin bir uzantısına dönüştürür, sanki “ruhunun bir organıymış” gibi. Fakat tam da burada ilişki zehirlenmeye başlar. Çünkü o kişi artık bir birey değil, bir parçası haline gelmiştir. Bu yüzden bu kişiyi kaybetmek Venüs Akrep için bir ayrılık değil, adeta bir amputasyondur.

Karşısındaki kişi alanını korumaya çalıştığında, Venüs Akrep bu tavrı uzaklaşma olarak değil, ihanet olarak algılar. Oysa sevgi nefes almalıdır ve doğru bir mesafeye de ihtiyaç duyar. Ama Akrep Venüs için hava bile tehditkâr olabilir. Sevdiği kişinin özgür alanları, kontrolün kaybı gibi hissettirdiği anda tutku, sevgi olmaktan çıkar ve maalesef mülkiyete dönüşür.

Kendini sabote etme: “Ya beni terk edersen diye seni önce ben yok ederim.”

Yakınlık onun için hem cennet hem cehennemdir. Venüs Akrep, biri kendisine yakınlaşmaya başladığında hem bu duyguyu özler hem de panikler. Çünkü ne kadar yaklaşırsan o kadar incinme ihtimali vardır. Bu yüzden sezgileri alarm vermeye başlar “Bu kadar sevgi fazla, yakında nasılsa onu kaybedeceğim.”

Ve kayıp ihtimali ortada yokken bile ayrılığı kendi elleriyle yaratır. Soğur, küçümser, duvar örer. Sevgisini geri çeker ama bunu öfkeyle değil, sezgisel bir refleksle yapar kendini korumaya çalışır. Fakat sonunda yalnız kalır. Ve o yalnızlık anında kendine en trajik cümleyi kurar: “Kimse beni gerçekten sevemiyor.” Oysa sorun kimsenin sevgisinde değil, kendine olan güvensizliğinin boğucu sınırlarında saklıdır. Sevilmeyi kontrol etmeye çalıştığı her an, o sevgiyi köküyle birlikte yakar.

Duygusal manipülasyon: “Seni çözebiliyorum, o halde yönlendirebilirim.”

Akrep Venüs’ün sezgisi inanılmazdır ama bu güç doğru niyetle kullanılmazsa silaha dönüşür. Söylediklerinden çok söylemediklerini okur, zayıf noktalarını hisseder ve yaralandığında tam o yere dokunur. Bunu yüksek sesle gürültülü biçimde değil, sözleri, suskunluğu ve enerjisiyle yapar, ince ince cezalandırır.

Affediyormuş gibi görünür ama unutmaz, geçmişi saklar ve gerektiğinde onu masaya vurur. Karşı taraf yavaş yavaş kendinden şüphe etmeye başlar ve zamanla kendini savunamaz hale gelir. Bu, görünmez bir şiddettir, sevgiyi kontrol etme arzusu ile birleştiğinde ilişkide güven büyük bir erozyona uğrar.

“Beni sev, beni iyileştir, beni kurtar.”

Akrep Venüs, aşkı bir tür kurtuluş töreni, bir inisiye ayini gibi yaşar. Sevgiyle dolup taşmak ister ama içindeki derin boşluk o kadar güçlüdür ki, partnerini farkında olmadan o boşluğa çeker. Sevildikçe daha fazlasını ister çünkü aldığı her sevgi bir süre sonra içsel karanlığına karışır, yok olur. Partner artık duygusal olarak tükenmeye başladığında, bu eksilmeyi “artık beni sevmiyor” diye yorumlar. Oysa diğer kişi yalnızca nefes almak istemektedir. Akrep Venüs için bu nefes, terk edilme gibi hissedilir. Çünkü o, sevgiyi bir akış olarak değil, hayatta kalma kaynağı olarak görür. Ve böyle olunca aşk, şefkatten çok bağımlılığa, yakınlıktan çok birbirini tüketmeye dönüşür.

Güç – aşk – intikam üçgeni

Sevdiğinde teslim olur ama o teslimiyetin içinde daima bir kontrol alanı saklıdır. Akrep Venüs için aşk hiçbir zaman yalnızca sevgi değildir aynı zamanda güçle örülmüş bir dengedir. Gücü elinde tuttuğu sürece güvendedir, çünkü kaybederse sevilmediğini sanır. Bu yüzden ilişki bir noktada güç ve üstünlük mücadelesine döner. Eğer ihanete uğrarsa ya da değersizleştirildiğini hissederse, sadece kalbi kırılmaz, bütün sistemi intikam enerjisine geçer. Bu intikam çoğu zaman sessizliktir, geri çekilmedir, görünmez bir cezadır. “Beni inciten, benim yokluğumla yanacak” düşüncesi içten içe işlenir. En karmaşık olan da, öfkesi hâlâ sevdiği kişiye yöneliktir. Aşkı da nefreti de aynı derinlikte hisseder. Bu yüzden Akrep Venüs hem büyüleyici bir sevgili, hem de duygusal anlamda tehlikeli bir rakip haline gelebilir. Onun için sevgiyle öfke aynı ateşten doğar, biri sönerse diğeri de anlamını kaybeder.

Yanıyorum o zaman varım

Akrep Venüs acıyı sadece yaşamakla kalmaz, ona anlam yükler. Kırıldığında acısını bir tür onur nişanı gibi taşır “Ben bu kadar yanabiliyorum çünkü derinim” diyerek kendini diğerlerinden ayırır. Bu, farkında olmadan geliştirdiği bir savunmadır, acının içinden güç devşirir. Ancak bu güç sahici bir iyileşme değil, kimliğe dönüşmüş bir yaradır. Zamanla o acıya bağımlı hale gelir, çünkü tanıdık olan her zaman güvenli gelir. Bu yüzden farkında olmadan hep benzer hikâyelere, aynı tür insanlara, aynı yıkıcı yoğunluğa ve karmaşık ilişkilere çekilir. Sağlıklı ve sakin olan ise ona sıkıcı gelir, çünkü acı, duygularının kanıtıdır. Böylece sevginin yerini, dramatik bir dayanıklılık yarışı alır. Gerçekte aradığı şifa değil, kendini özel hissettiren o tanıdık “yanma” hissidir.

“Ya hep ya hiç” tuzağı

Gri tonlar ona yapay, hatta duygusuz görünür. Akrep Venüs için sevgi ya sonsuz bir kendini adamayla yaşanır ya da tamamen biter. Arası yoktur. Bu yüzden birini ya kutsallaştırır ya da değersizleştirir. Aşkın doğal akışındaki küçük iniş çıkışları bile “soğuma” ya da “ihanet” gibi algılar. Çünkü duygusal durağanlık, onun zihninde bir tür ölüm gibidir. Oysa bu, aslında yoğunluğa olan bağımlılığın bir sonucudur. Duygusal tansiyon düştüğünde, bağın gerçekliğinden şüphe eder. Bu yüzden kendi içinde bir kaos yaratır, sırf duyguyu yeniden hissedebilmek için. Bu döngüde aşk bir bağ değil, bir uçurum olur. Sürekli zirvede olmak ya da dibe vurmak ister, çünkü orta yer ona fazla hareketsiz gelir. Gerçekte ise bu, aşkı değil, adrenalini yaşama biçimidir.

Gizli narsisizm – “Beni kimse benim kadar derin sevemez.”

Akrep Venüs duygularını o kadar yoğun, o kadar karmaşık yaşar ki, bunu bir tür kimlik haline getirir. Derinliğini bir ayrıcalık, hatta üstünlük gibi görür. “Benim kadar hissedebilen yok” cümlesi, hem bir övünç hem bir savunmadır. Bu bakış, başlangıçta özgünlük hissi verir ama fark ettirmeden egoyu büyütür. Karşısındaki insanın duygusal kapasitesini küçümsemeye başlar “beni anlamıyor” diyerek gerçek bir iletişim olasılığını bile kapatır.

Böylece empati yerini üstünlük hissine bırakır. Partner ne kadar çabalarsa çabalasın, hep “yetersiz” kalır. En sonunda o kişi tükenir, Akrep Venüs ise yalnız kalır ama bu yalnızlık bile ona haklılık duygusu verir. “Zaten kimse beni anlayamaz.” der. Fakat bu, aslında kendi duygusal derinliğini bir duvar gibi kullanmaktır. Bu gizli narsisizm, onun en parlak yanını, derin anlayışını kendi içine kıstırır. Sevgiyle dokunabileceği her yer, “kimse yeterince derin değil” inancıyla buz dağına dönüşür.

Akrep Venüs, sevgiyle iyileşmeyi arzular ama o sevgiyi sürekli sınayarak kendi şifasını sabote eder. Gerçek yakınlık istediği halde, içten içe buna güvenemez. Çünkü geçmişte sevgi onun için hep şartlı bir şey olmuştur “beni seviyorsan, kanıtla” diyen bir refleks yerleşmiştir içine. Bu yüzden partnerine bilinçsizce testler uygular. Ama aslında tek duymak istediği şey “buradayım, ne yaparsan yap gitmiyorum”dur. Her sınama, bağı biraz daha zedeler ve sonunda sevgi yorgun düşer. Akrep Venüs’ün en büyük sınavı işte burada başlar. Sevginin kontrol edilmeden de kalabileceğine, sadakatin test edilmeden de var olabileceğine inanmak. Gerçek güç, sevginin gücünü denemekte değil, onun varlığına teslim olabilmektedir.

Su, astrolojide sadece duygunun değil, “hatırlamanın” da elementidir. Akrep Venüs bu yüzden geçmişle yaşar. Sadece bugünkü kişiyi değil, belleğinde yankılanan tüm eski hisleri sever. Onun sevgisi lineer değildir zaman katmanları arasında dolaşır. Birini ilk kez gördüğünde bile tanıdık bir duygu hisseder, çünkü sevdiği şey yalnızca o kişi değil, onun geçmişte de çağrıştırdığı her detay ve her duygudur. Bu da sevgisini hem büyülü hem boğucu hale getirir. Her ilişkide geçmiş sevgilerin, eski acıların, tamamlanmamış hikâyelerin izleri vardır. Akrep Venüs için aşk, bir insanla değil, bir hafızayla bağ kurmaktır o yüzden bu kadar derin, o yüzden bir o kadar da takıntılı olabilir.

“Sevgi mi seni dönüştürüyor, yoksa sen mi sevgiyi dönüştürüyorsun?”

Bu soru, aşkın özüne dair bir iç hesaplaşmadır. Eğer sevgi Venüs Akrep’i dönüştürüyorsa, bu bir teslimiyet hikayesidir. Duyguların içinde çözülmek, kontrolü bırakmak, hatta bazen yok olma korkusuyla yüzleşmektir. Akrep Venüs için bu, en büyük cesaret sınavıdır. Çünkü onun doğası, duyguları yönlendirmektir. Oysa burada, sevgi kontrol edilemeyen bir fırtına gibi savurur, dağıtır, parçalar, yeniden inşa eder. Böylece Venüs Akrep gerçek gücün tutunmakta değil teslimiyette olduğunu öğrenir.

Ama eğer sevgiyi dönüştürmeyi seçiyorsa o zaman içsel simya başlar. Acıyı anlamaya, tutkuyu biçimlendirmeye, kaosu düzenlemeye çalışır. Bu daha bilinçli bir harekettir, ama tehlikelidir de. Çünkü o anda sevgi artık akış olmaktan çıkar, yönetilmesi gereken bir enerjiye dönüşür. Sevmek yerini kontrole bırakır. Oysa bu kontrol, çoğu zaman sevginin kendisini öldürür…

Dönüştürme arzusu, gerçekten sevginin bir parçası mı, yoksa ondan korunmanın incelikli bir yolu mu? Akrep Venüs arketipinin tüm muamması bu soruda gizlidir. Çünkü o, aşkın ateşinde yanmak ister ama kül olma ihtimalinden korkar. Oysa küllerin içinde yaşam vardır eğer küllerine yeterince dürüst bakabilirsen sevmenin acısız da gerçek ve derin olabileceğini görebilirsin.

Cesaret ve Umutla